Terugblik ISA World Longboard Championship El Salvador -

De ISA World Surfing Longboard Championships (WSLC) werd dit jaar voor de vijfde keer georganiseerd, deze keer in Surf City El Salvador. Voor de surfliefhebbers die de WSL en ISA wedstrijden al een tijdje volgen is dit geen onbekende wedstrijdspot. In 2023 reisde het Longboard team ook al af naar El Salvador voor de ISA WSLC en eerder was ook het Nederlands Shortboard team een aantal keren te gast. El Salvador betekent eindeloze rechtse points, temperaturen die niet beneden de 30 graden zakken, zeewater dat als een warm bad voelt, nieuwsgierige zeeschildpadden, overvliegende pelikanen en pupusas. Het is een land vol kleur, muziek en geweldige surf, maar ook scherpe kanttekeningen: de nasleep van de burgeroorlog en bendegeweld zijn zicht- en voelbaar op straat.

Onderweg

Met tien longboards en wat shortboards verzamelen we op Madrid Airport voor de vlucht naar El Salvador. Na een winter vol surftrips, mentale voorbereiding met hulp van een sportpsycholoog en fysieke training via surf-coaching is iedereen er meer dan klaar voor. Het Nederlandse Longboard team, bestaande uit Nienke Duinmeijer, Anne Albers, Douwe Robroch, Michiel Six en manager Eva de Koning, vertrekt naar de ISA World Surfing Longboard Championships (WSLC).

Na een vlucht van bijna 15 uur hebben we nog net tijd om de slaap uit onze ogen te wrijven en te lachen naar de vele camera’s die ons bij de gate staan op te wachten. Met een tijdsverschil van 8 uur en de lange vlucht in onze benen is het stiekem wel lekker dat we als helden worden behandeld: geen wachtrijen bij de douane, een achter deurtje naar de bagageband en binnen nog geen 20 minuten worden we omarmt door de warme deken van de tropen. Opgevolgd door de eerste tropische storm van het jaar.

Bij aankomst bij het Kayu Resort worden we opgewacht met paraplu’s en een dame die met een grote glimlach. De storm is inmiddels zo heftig dat we besluiten ons er maar aan over te geven. We stappen druipend van het water onze kamers binnen en kunnen eindelijk gaan slapen.

Acclimatiseren

De eerste week staat vooral in het teken van acclimatiseren, de spot leren kennen en comfortabel worden voordat de wedstrijd van start gaat. Door onze deelname aan de WSLC bevinden we ons het grootste deel van de tijd in een veilige, luxe bubbel, maar nu en dan zien we ook een grilliger portret van El Salvador. We worden over straat geholpen door gewapende militairen, die op veel plekken in de stad alles in de gaten houden. Door een radicale ingreep van de president werd het bendegeweld niet eens zo heel lang geleden flink teruggeduwd, maar helemaal veilig is het er nog niet. We laten ons niet te veel afleiden en focussen ons op de wedstrijd en de lieve mensen die we op straat en in restaurantjes ontmoeten.

Het blijkt een goede zet om al vroeg op de bestemming te zijn, want de eerste paar dagen hoeven we de spot maar met een klein aantal andere teams te delen. Het Kayu resort ligt recht aan ‘El Sunzal’. Dit is een van de bekendste rechtse points van El Salvador. De golf is een enorme ‘swell magnet’ en blijft zelfs met de grote swells in dit seizoen (april) mooi open staan. Door het vele water, de wind die vaak in de middag opkomt en het enorme verschil in size (door getijverschil) is het een uitdagende golf die zeker niet makkelijk is om te longboarden. Zodra we op onze eerste ochtend die perfect cleane, rechtse point de baai binnen zien rollen, is iedereen direct stoked. We duiken het water in, en maken de daaropvolgende dagen optimaal gebruik van elk rustig moment in het water, met videosessies, trainingssessies en af en toe het “vakantiegevoel”. Naarmate de tijd verstrijkt, sluiten steeds meer teams zich aan en moeten we de golf met +40 surfers delen. De laatste paar dagen voor de competitie kiezen we er dan ook voor om andere spots in de omgeving te surfen en de rust op te zoeken.

De dag van de openingsceremonie verloopt met wat surfsessies, heats van vorig jaar die worden teruggekeken en iedereen die zich op zijn of haar eigen manier voorbereid op de wedstrijd die morgen van start gaat. Met onze NL-vlaggen, het zand van Nederlandse bodem en oranje outfits sluiten we ons aan bij de festiviteiten. Na het officiële gedeelte en speeches van de Minister van toerisme en de ISA president is het tijd voor de landen presentatie.

El Salvador Tourism Minister Morena Valdez zegt:

“I am excited toreceive 129 of the best longboarders in the world from 39 different countries across five continents. Welcome to El Salvador, this is your home, a place where you will find more than 70 spots to surf along 300 kilometers of coast. And most importantly, we want to share them with you all.” Tijdens de team presentatie.

De competitie

Surfen in de tropen is als Nederlandse surfer behoorlijk wennen, zeker als je daar de prestatiedruk van een competitie bij optelt. Tijdens de WSLC doen er surfers mee vanuit de hele wereld. Sommigen zijn heel actief in de wedstrijd wereld en behoren tot de top 10 van de wereld. Andere surfers doen voor het eerst mee aan zo’n grote wedstrijd. Het verschil in niveau kan dan ook erg verschillen. De meeste surfers kwalificeren zich door hun prestaties bij andere wedstrijden. Tijdens deze editie is vanaf dag één in ieder geval duidelijk dat iedereen keihard heeft getraind en dat het niveau super hoog is.

Douwe mag als jongste deelnemers van het team het toernooi aftrappen voor Nederland en weet de tweede plek in zijn heat een dus een plek in de tweede ronde te veroveren. Ook Nienke wordt tweede. Michiel wordt vierde in zijn heat en plaatst zich net als Anne in de ‘repechage’ ronde voor de volgende dag. Het prettige aan deze competitie is dat iedereen een tweede kans krijgt in zo’n ‘repechage’ ronde: een extra heat waarmee je jezelf terug de competitie in kunt surfen.

De zenuwen van dag 1 zakken weg terwijl we ons klaarmaken voor de volgende rondes. Nienke krijgt een dagje vrij en Anne, Michiel en Douwe surfen hun heats op dag 2. Douwe komt direct in een super sterke heat terecht met twee longboarders die in de top 10 van de wereld staan (en ook op Douwe’s eigen favorieten lijstje): Kaniela Stewart (Hawaii) en Edouard Delpero (Franrijk). Douwe kijkt nooit naar de heat indeling. Die wil hij het liefst pas zien aan de start van de heat. Onverwacht surfen tegen zijn grote held Kaniela Stewart is wel heel speciaal. Helaas is zijn heat te sterk en plaatst Douwe zich voor de repechage ronde de volgende dag.

Anne maakte goed gebruik van haar prioriteit waardoor Nina Altenburg (Duitsland) geen golf meer kon pakken. Ze verovert een mooie 2e plek en is door naar repechage ronde 2. Michiel surft een sterkte heat waarin hij laat zien waar zijn krachten liggen, steady noserides en een paar hele mooie combinaties op zijn golven. Helaas is het net te weinig om door te gaan. Hij moet de competitie verlaten.

Dag 3 is een dag met verlies, verdriet, spanning en blijheid. Nienke laat in ronde twee de Hawaiaanse Kelis Kaleopaa (nummer 2 van de wereld) achter zich, maar heeft net niet genoeg punten voor een tweede plek. Ze moet het in repechage 2 tegen teammaatje Anne opnemen. Dit wordt een heat met veel spanning langs de kant. We juichen voor goede hang fives, turns en mooie combinaties, maar zien ook hoe Nienke naar de derde plek zakt terwijl Anne naar de eerste plek klimt. Tijdens de laatste minuten heeft Nienke geen prioriteit meer, waardoor ze haar score niet nog een laatste zet kan geven. Anne wordt eerste en gaat door naar repechage ronde 3. Voor Nienke, die derde wordt in haar heat, eindigt hier helaas de competitie.

Ook Douwe haalt niet genoeg punten, en wordt vierde in zijn heat. Met een Nienke’s quote “there is no losing, only learning” in ons achterhoofd verwerken we het verlies en focussen we ons op onze laatste surfer, Anne, die nog in de competitie zit. Anne surft een sterke laatste heat, maar komt net wat punten tekort en wordt vierde. Ons team is overall 21ste geëindigd van de 39 teams, en vijfde van de 10 Europese deelnemende landen.

De laatste paar dagen wordt er vooral naar de finales gekeken en gesurft. Om de afgelopen weken samen af te sluiten, beklimmen we met het hele team de vulkaan ‘Santa Ana’. Met het vooruitzicht dat ook longboarden wordt opgenomen in het Olympische programma voor 2028 (shortboarden is dat al), was dit een hele leerzame wedstrijd. We zijn trots op onze inzet en resultaten.

Dank voor al jullie support, en dank aan iedereen die het team heeft bijgestaan om optimaal te presteren. Extra veel dank aan Joost Pluijms, PhD & Marijn van der Marel voor de mentale support. Op naar de volgende!